Volg je oproep tot avontuur

Luister.

Naar dat gevoel van binnen dat zacht fluistert en je aandacht probeert te trekken.
Die persoon die je ogen doet oplichten, je hart sneller doet kloppen.
Dat beeld, die gedachte, dat inzicht, dat idee dat je wakker maakt.
Dat wat je het gevoel geeft dat je leeft.
Die impuls die je zonder nadenken volgt.
Dat wat je opent om jezelf te verruimen en het onbekende in te stappen.
Luister. En volg.

 

 

Oproep om het oude los te laten

Soms lijkt het alsof er geen beweging is. Van binnen. Of buiten. Je leven lijkt stil te staan.

Dat merk je misschien aan een gevoel van desinteresse, je hebt geen zin in dingen, het voelt alsof je vast zit of je weet niet meer waar je met je leven heen wil.

Soms is er een diep verlangen. Zoals het nu is heeft haar glans en betekenis verloren. Het heeft betekenis gehad maar waar is het? Er is een gevoel van onrust, ik wil iets, iets, anders, maar ik weet niet wat.

 

 

 

Nieuwe beweging

 

Soms lijkt ook alsof er iets vastzit in je lijf. Alsof er een plaats is in jezelf  nog niet geleefd is. Een aspect dat ten volle in het licht wil staan, gezien wil worden, gehoord, gevoeld, tot expressie gebracht.

 

Soms is je leven abrupt tot stilstand gekomen door een verlies, afscheid of een intense gebeurtenis. Het is oude is verdwenen of wezenlijk veranderd en iets nieuws is nog niet in zicht. Je bevind je op een drempel, in niemandsland of nog met een voet in het oude.

 

Wat het ook is dat voor jou de oproep is, de wake-up call, feit is dit: wanneer je aan een nieuwe reis begint zul je allereerst het besef mogen toelaten dat je de oude misschien zou moeten loslaten. Gewenst of ongewenst, het is wellicht tijd voor vernieuwing, verandering of beweging. Ook al weet je niet of het een verbetering is. En dat is spannend of moeilijk of lijkt misschien wel onmogelijk.

 

Wat is er misschien wel ten einde gekomen?
Welke jas is je te krap geworden?

 

 

 

Innerlijke fluistering: op weg naar het nieuwe

 

Die roep tot verandering, vanuit inspiratie of stagnatie, zie ik als oproep tot avontuur

Dat gevoel van binnen, die zachte fluistering, die impuls, de onvrede, de stagnatie, het verlangen, een overgangsmoment, het einde van een relatie, een baan of een droom, een kruispunt in je leven.

‘Zal ik op vakantie gaan naar Zuid-Amerika?’ ‘Klopt deze baan nog wel voor mij?’ ‘Zal ik een nieuwe opleiding volgen?’ ‘Zal ik weer gaan fotograferen, dansen, zingen, in een band spelen, in een voorstelling spelen, weer gaan schilderen, schrijven?’ ‘En…nu?’

 

Het kan ook zo eenvoudig zijn als ‘zal ik in beweging komen? de buitenlucht ingaan? Oh ik kan ook in de trein springen en naar het strand gaan. Ach en als ik dan toch onderweg ben kan ik net zo goed even ….’.

 

De roep horen is het startpunt van de Reis van de Heldin.

 

 

Het leven als continue cyclus

 

In mijn ervaring is het leven geen rechte lijn. Zo vaak heb ik gedacht dat ik wel ‘ergens’ uit zou komen als ik maar hard genoeg mijn best deed. Maar niets blijkt minder waar.

Ik kom nergens uit. Er is geen eind’doel’. Het leven is een eindeloze stroom van beweging en stilstand zonder een definitief eindpunt. Ja er zijn tussenstations waar ik een tijdje blijf. En onderweg ont-wikkel ik me. Maar ‘af’ ben ik nooit.  Natuurlijk zijn er dingen waar ik in ‘verbeter’, goed in ben geworden.

Maar hoe ‘goed’ wil ik worden? En wat drijft me om dit te willen?

Beter en meer veronderstelt een richting. Hoewel een richting zin geeft, hoeft ze nog geen doel te zijn. Hoe zou het zijn als die richting je inspireert en blij maakt iedere dag weer? Hoe zou het zijn om te weten dat je op het ‘juiste’ pad zit en iedere dag een beetje meer groeit? Hoe zou het zijn om de woorden ‘ergens uitkomen’ te vervangen door ‘nu hier zijn’  en ‘beter worden’ door ‘de meest vervullende versie leven van mezelf worden’.

 

Dan wordt misschien het pad de weg.
En de essentie daarvan de ontvouwing van wie ten diepste zijn en waarvoor we bedoeld zijn.

 

 

 

De 12 fasen van het model van De Reis van de Held 

De Reis van de Held is een concept dat is ontwikkeld door Joseph Campbell.

Hij beschrijft een gevoel dat diep in onze zielen verankerd zit. Het raakt ons in een innerlijk weten en in een verlangen dat ieder van ons een uniek pad moet gaan, op zoek naar het mysterie van het leven.

 

 

 

 

Hij ontdekte dat in verhalen en mythen over de hele wereld een oerverhaal, een oermythe ten grondslag ligt dat verloopt langst 12 stadia die tezamen een cyclus vormen. Een reis van weggaan en weer terugkeren.

 

 

Ieder van ons is een Held. Of Heldin.
Ieder van ons is de schepper van zijn of haar eigen levensverhaal.

 

 

De Heldin en de Fool

 

Ik, Anita, ben al heel lang geïnspireerd door Joseph Campbell en het concept van de Reis van de Held raakt me diep. Angst reist lang met me mee en het archetype van de Held(in) verweef ik ongemerkt in mijn werk als coach en trainer.

Vanaf 2019 geef ik deze inspiratie door in de vorm van de training De Reis van de Heldin. De Heldin heeft haar rechtmatige plaats in mijn innerlijk Koninkrijk ingenomen.

 

 

 

De Online versie en het intensievere Traject zijn een unieke invulling van de Reis van de Heldin met – naast de Heldin – het archetype van de Fool als gids.

Deze training ontwikkelen was zo’n oproep tot avontuur. Eerst voelde ik het kriebelen, toen dacht ik ‘wat als’, vervolgens kwam ik allemaal belemmerende gedachten en overtuigingen tegen en vervolgens ben ik aan het neerzetten.

Omdat de Fool en de Heldin zoveel gemeen hebben. Omdat improvisatie zoveel moois bied dat het je dagelijks leven kan verrijken en bekrachtigen. Omdat ik het bewustzijn van het cyclische wil doorgeven. Omdat ik jou wil inspireren en helpen navigeren als Gids.

Niet omdat ik denk dat je het niet alleen kunt.
Maar omdat samen reizen de weg een stuk aangenamer maakt.

 

 

De spelende Reis van de Heldin

 

Het Traject de Reis van de Heldin dat ik aanbied volgt intuïtief de 12 stappen van Campbell.

Als de Heldin de Fool ontmoet wordt er gespeeld. Want hoe zou het zijn als we de Reis lichtvoetig benaderen? Zonder de diepte en de ernst te schuwen.

In de spelende Reis leer je via improvisatie in het onbekende te stappen, in de lege ruimte van het podium. Je leert dat niet weten een kans is in plaats van een belemmering. En je leert rondkijken, ervaren, voelen, luisteren naar wat er al IS.

 

 

 

Je leert te vertrouwen op de potentie van het NU en HIER en je verdiept je eigen onbevangenheid. Hoe zou het zijn om pad zich te laten ontvouwen? Hoe zou het zijn om te spelen met verruiming van je comfortzone?

Om te dansen met je verlangen maar ook met angst en moed en daarin je kwetsbare hart als uitgangspunt te nemen? Om te dansen met het Onbekende.

 

 

Ontvouwing van je pad

 

Het leven bestaat uit cycli en is in zichzelf een cyclus. Alles bestaat uit een opeenvolging van stadia. Er is een begin, een midden en een afronding. En dan is er weer een nieuw begin.

Even gesimplificeerd: er is een tijd van rust, van leegte, een tijd van dynamiek en volheid, en er zijn periodes daartussen van wassen en afnemen, van vloed en eb.Net als de maan. Net als een creatieproces. 

Zo kun je je eigen leven eveneens zien: als een proces van ontvouwing. Cyclus na cyclus na cyclus. En bij iedere cyclus maak je een transformatie door.

 

 

Hoe meer je dat tot je door laat dringen des te meer er waardering kan zijn voor waar je NU bent en waar je nog naartoe zou kunnen bewegen. Bewustzijn van waar ik je je bevind in een cyclus geeft de rust en het vertrouwen om te weten dat je onderweg bent.

 

Het geeft je handvatten om steeds weer opnieuw op reis te gaan, een volgende cyclus tegemoet en te onderzoeken wat in deze fase nodig is. Hoe ontroerend is het om steeds opnieuw af te ronden, ervaringen op te doen, te groeien en transformeren en opnieuw te beginnen. 

Zo word je de Held(in) in je eigen levensverhaal. Met vallen en opstaan, een geleidelijk glijden, een hink-stap-sprong of een sprong in het diepe.