Het maagdelijke wit is ontroerend mooi.
Het wacht weerloos op een eerste potloodstreek of geschreven woord.
Er is nog niets, maar alles kan komen.
Woorden, beelden, kleuren, betekenissen, ze kunnen terecht komen op het blad.
Maar het is vooral de leegte die me echt raakt.
De potentie die zij in zich draagt.
